آثار هادی علیجانی، صرف نظر از محتوای روایی، داستان سرایی و طنز ظریفی که در خود دارند حامل سعی مهمی هستند که اشاره به آن ضروری تر از نقل داستان آثار او است. این آثار به جد نشان دهنده‌ی تلاش هنرمند برای رسیدن به حد اعلای بهره گیری از تمام امکانات زبان-رسانه‌ی نقاشی است. تلاش برای کنار هم گذاشتن تمام امکانات محدود این زبان برای رسیدن به پیکربندی هماهنگی میان روایت، فانتزی، فرم و تزئینات (ornaments). هنر همواره به غیر از آنکه در تلاش برای نمایش موضوعی، چه روایی و چه غیر روایی بوده است هدف دیگری را نیز بر دوش داشته و آن بازنمایی چالش هنرمند با مفهوم زیبایی است. مفهوم زیبایی فراتر از رعایت قوانین و قواعد بصری است که به دایره ای از قرارداها محدود می‌شوند. زیبایی در باره‌ی تشخیص و شکل گیری مجموعه ای از نظم، یا روابط، یا ایده ها است و بخشی از کار هنرمند نیزاندیشیدن به این است که چگونه بیننده را اغوا کند تا به آنچه انجام داده جذب شود.
علیجانی در مجموعه اخیرش چالشی توامان هم از لحاظ ذهنی و هم فیزیکی را در جهانی از فانتزیهای روایی و تصویری به نمایش می‌گذارد. طراحی گیاهان، آدمها و حیوانات در نقاشیهای او نشانگر مطالعه و کوشش او برای التقاط شکلهای کوبیستی با فرمهای اخذ شده از نقاشی ایرانی است. حال آنکه نقشمایه های ریز و متراکم و بافت قطور و فرسایشی آثار گواهی دهنده‌ی چالش هنرمند با همین فرمها و آرایه ها، و آگاهی از لزوم از آن خود سازی این ارزشهای تاریخی بطور کاملا محسوس و فیزیکی است. به همین سبب با بهره گیری آگاهانه از جزییات تصویری و روایی، آثار او تبدیل به جهانی منحصر بفرد از خیال و زیبایی شده اند که در کنار داستانسرایی، نمایش دهنده‌ی چالشی مهمتر، چالش هنرمند برای خلق زبان و همچنین بازنمایی رای او در باب زیبایی هستند.